وبلاگ کانون نویسندگان و شاعران ایران

اندازه ی این حرفها نبودیم که قهوه سفارش بدهیم

 

ما را چه به این حرفها

 

همان چای دم نکشیده ی بی رنگ 

 

از سرمان زیادی میکرد

 

اصلا ما کجا و میزهای دونفره ی ته کافه

 

همین میز های جمعی هم خوب است

 

اصلا 

 

چرا برویم کافه نادری ادعای روشنفکری بکنیم مثل خیلی ها

 

بیا برویم 

 

قهوه خانه ی دروازه غار مثل حسن خشتک

 

قناری بخواند و ما حال کنیم

 

لااقل این پایین شهری ها 

 

مثل ما کفش و لباس همسایه قرض میکنند

 

 

اصلا بیا همینجا کنار بساطی ها شعرمان را بگوییم

 

به ما چه ربطی دارد کدام خری سلطان جنگل است

 

بیا خر خودمان را برانیم

 

 

مسعود ریخته گر

دراین خاک !

 

 

بدانید بدانید 

بدانید

 

اگر اهل یقینید ؛ 

 

اگر اهل.گمانید 

 

که ما گمشد گانیم 

به تاریخ

 

در این خاک 

 

نه در مهر نه مریخ 

 

ببینید ؛ ببینید ؛ ببینید 

 

که خشکیم 

 

که پشکیم

 

به موزه

 

 

 

اعظم تهماسبی 

 

 

 

????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????

#ولا_شهرری 

 

 

 

ای پادشاه حسن خداوند مهربان

ای خوبتر ز آینه دریای بیکران

 

درکوچه باغهای غزل باز می رسی

با آن ترانه های خدایی از آسمان

 

دنیای ما که جای تو را تنگ کرده آه

اما بیا بهار بیا پیش ما بمان

 

از گیر و دارهای زمین خسته می شویم

از دست شرق و غرب خدایان ناتوان

 

اینجا به انجماد رسیده هوای عشق

حتی به زیر صفر رسیده دمای آن

 

باز این هزار واره ی دوم هزار و درد

عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان

 

 

#ابراهیم _شفیعی

چه روزهای عجیبی به شب نشست ای مرد

چه لحظه های غریبی چه لحظه ها بادرد

چراتمام نفسهای باغ سنگین است

نیا به پرسش جنگل نیامده برگرد

تمام فصل زمستان بهار می جستم

به لایه لایه یخهادرانجمادی سرد

بهارمن خبراز روزگارماداری؟

که سوز شک چه بلایی به جان ما آورد

زمین دچارتوهم دچارتکرارست

چه روزهای عجیبی به شب نشست ای مرد

ابراهیم شفیعی

روبهی بود و میگذشت از قم شد زیارت شبیه آن مردم پشت هم هی ضریح میمالید گه به لبها و هم گهی با سم بعد از آن شد به زیر لباده بهر مکر خدا چه آماده ریش خود را گرفته افتاده همچو قرقی به روی یک قاقم روضه ای خواند و شد عطا بخشی آیت الله شد و شفا بخشی زیر عمامه ی خدا بخشی شد فرو مثل نیش یک کژدم بر شکارش که گشت مستولی با حدیث و به آیه ها قولی بر شط این خرافه ها پلی روی منبر به نرمی یک دم پشت هم هی افاده ها میکرد یا نگاهی به ماده ها میکرد چیز خود را به ساده ها میکرد