مسعود ریخته گر

روبهی بود و میگذشت از قم شد زیارت شبیه آن مردم پشت هم هی ضریح میمالید گه به لبها و هم گهی با سم بعد از آن شد به زیر لباده بهر مکر خدا چه آماده ریش خود را گرفته افتاده همچو قرقی به روی یک قاقم روضه ای خواند و شد عطا بخشی آیت الله شد و شفا بخشی زیر عمامه ی خدا بخشی شد فرو مثل نیش یک کژدم بر شکارش که گشت مستولی با حدیث و به آیه ها قولی بر شط این خرافه ها پلی روی منبر به نرمی یک دم پشت هم هی افاده ها میکرد یا نگاهی به ماده ها میکرد چیز خود را به ساده ها میکرد میکرد ,بخشی منبع